حامدرحیمی پنجکی (تعریف کامل از ورزش)

تاریخچه وینگ چون کونگف   مبدع و اولین استاد سبک وینگ چون کونگ فو (WT) Ng Mui راهبه‎ای بودایی و کونگ فوکار؛ تنها زن و پیرترین عضو گروهی معروف به "پنچ استاد بزرگ"،  در یکی از معابد شائولین، زندگی میکرد. برخورد و ابراز نارضایتی او با دولت منچوری به شدت برادران و شاگردان سرکش او نبود ولی او هم کاملا خود را از مبارزه علیه بی‏انصافی‎ها عقب نمی‎کشید؛ تا آنکه حاکمان سلسله منچوری با لشکری فراوان به معابد شائولین حمله برده و تمامی راهبان را قتل عام نموده و معابد را به آتش کشیدند، در این حمله فقط چند تن از اساتید هنرهای رزمی جان سالم به در بردند. بعد از تخریب معبد Ng Mui به صورت مخفیانه از آنجا گریخته و در کشور پهناور چین متواری شد. بالاخره او در معبد (درنای سفید) واقع در کوههای Tai leung که همینطور به اسم کوههای Chai Ha نیزخوانده می‎شود، مستقر شد. کوهستانی که سکنه کمی داشت، این کوه بین شهرستان‏های سچوان و یوان واقع شده بود. در آنجا او بدون مزاحم شروع به تمرین هنرهای رزمی و zen کرد. Ng Mui مانند برادران کونگ فو کار (برادر یا Si-Hing، لقبی در سیستم کونگ فو به معنای برادر بزرگ است) خود که حالا از آنها جدا شده بود، قادر نبود خاطره به آتش زدن معبدشان و خیانت راهبان حیله‎گر را فراموش کند. در هر صورت، او نگرانی دیگری نیز داشت و آن هم اینکه به چه صورتی جانش را در مقابل راهبان مزدور و لشکریان منچو حفظ کند. خیلی مشکل خواهد بود که خیانتکارانی که سالها آموزش دیده‎اند واستاد بیشتر تکنیکهای شائولین شده‎اند را مغلوب کرد. او هنوز در قابلیت از آنها ارشدتر بود ولی در تئوری، دیگر از آنها پیشرفته‎تر نبود و ترس روزی را داشت که به علت کهولت سن دیگر قادر به مقاومت و دفاع در مقابل خیانتکارهای جوان و قدرتمند نباشد. فقط یک راه برای او وجود داشت، باید سبکی را پایه‎گذاری کند که بتواند با آن بر تکنیکهای فعلی شائولین غلبه کند. ولی این چه سیستمی می‎توانست باشد؟ و او چطور می‎توانست سیستم بهتری را طرح ریزی کند؟  ? Ng Mui، این سیستم جدید را از روباه و درنای سفید که در حال مبارزه آنها را مشاهده کرده بود، الهام گرفت. در حقیقت Ng Mui فقط مفهوم را از این حیوانات گرفت و بسیار تلاش کرد که تکنیکها را با بدن انسان تطبیق دهد. به عقیده‎ی Ng Mui کونگ‎فوی شائولین با حرکات کم ارتفاع، زیادی خسته کننده و غیر قابل تحمل بود. روش جدیدی که او توسعه داده بود به طور قابل ملاحضه‎ای فرق داشت. برای اینکه آنها حرکات بسیار ساده و قابل تطبیقی بودند. ده فرم رایج شائولین کونگ‎فو فقط کمی با یکدیگر فرق داشتند و از همه مهمتر تمرینها خیلی متداول و معمولی بودند. سیستم جدید Ng Mui شامل فقط 3 فرم دست و یک فرم آدمک چوبی بود. همینطور در شائولین تعداد زیادی حرکت وجود داشت و با اینکه به نظر چشمگیر می‎آمدند و نامهای جذابی داشتند (مانند: اژدها و رقص ققنوس، چوب استاد تائو، شیری که از ارتفاع پایین می‎آید) ولی در واقعیت خاصیت عملی و کاربردی نداشتند. در حالیکه سیستم جدید Ng Mui برای اجرا و نمایش به درد نمی‎خورد به دلیل اینکه این سیستم حتی یک حرکت هم برای به نظر جالب آمدن و لذت بردن نداشت. تمام حرکاتی که Ng Mui توسعه داد مستقیماً با تمرین رزمی ارتباط داشتند، در نتیجه این حرکات ابداً نام‎های دکوری و نمایشی نداشتند. نامهای این فنون، شرح وظیفه و دلیل کاربرد این حرکات را در بر داشت. برای مثال در سیستم Ng Mui حرکتی به نام "کف دست به بالا با حرکت بازو" (تان سائو) وجود داشت که دقیقاً و به طور ساده تشریح می‎کرد که دست و بازو باید به چه طریقی نگه داشته شود. یک تفاوت دیگر بین شائولین وسیستم جدید Ng Mui، تاکید زیاد به مفهوم قدرت که مشخصاً درسیستم شائولین پرورش داده شده بود، می‎باشد. یک هنرجوی شائولین قبل از اینکه به او اجازه داده شود که اولین حرکت را یاد بگیرد، برای مدت 2 تا 3 سال باید منحصراً طریق ایستادن که نشانه این سیستم است را تمرین می‎کرد. هدف سیستم Ng Mui مغلوب کردن حریف قوی-تر بود از طریق تکنیک صحیح تا قدرت زیاد. بدون شک در سیستم او، جایی برای آموزشهای قدرتی هم بود، برای او اساساً سوأل این بود که چطور می‎تواند حریف را بدون قدرت بدنی و تنها با نیروی عکس-العمل (در واقع نیروی خود حریف) از پا بیاندازد. برای این منظور او، طرز و شیوه ایستادن معمول و گارد گرفتن شائولین را تغییر داد (در شائولین اتکای بدن به سمت جلو بود) Ng Mui اتکای بدن را به پای عقب منتقل کرد و به جای استفاده از قدمهای بلند و پرشی شائولین، قدمهای کوتاه و سریع را برگزید. این طرز ایستادن به هنرجو این امکان را می‎داد تا به سرعت به زانوی حریف لگد بزند بدون اینکه از جای خود حرکت کند. دومین استاد سبک دختری زیبا به نام Yim Wing Tzun در شهرستان kwantun به دنیا آمد و از زمان فوت مادرش، با پدرش Yim Lee که دانشجوی معبد شائولین بود، تنها زندگی می‎کرد. در بچگی عقد او را با جوانی به نام Leung bok chun که تاجر نمک بود و اهل شهرستان Fukien بسته بودند. Yim Lee که به چندین تکنیک رزمی سبک شائولین مسلط بود در موقع لزوم از این تکنیکهای رزمی استفاده میکرد. به همین دلیل مورد تعقیب قانون قرار گرفت. برای اینکه دستگیر نشود به همراه دخترش فرار کرده و در مرز شهرستان‏های سچوان و یوان در دامنه کوه Tai Leung مستقر شد و روزی خود را با فروختن غذاهای لوبیایی به عنوان دستفروش می‎گذراند. به مرور وینگ چون بزرگ شده و دختری زیبا و پرانرژی شد. ولی زیبایی بیش از حد او، مساله ساز شد. در دهکده آنها قلدری معروف به نام Wong بود که همیشه دنبال دردسر می‎گشت، اهالی دهکده در مقابل زورگویی او کاری نمی‎توانستند بکنند، چون او استاد کونگ‎فو و عضو یک گروه تبهکاری بود. علاوه بر این مقامات قانونی و پلیس دسترسی و نفوذی به این دهکده مرزی نداشتند. ? Wong به خاطر زیبایی که وینگ چون داشت او را از طریق فرستاده‎ای خواستگاری کرد ولی زمان محدودی را برای جواب او گذاشت که اگر آن زمان تمام شود و وینگ چون تقاضایش را قبول نکند، او را اذیت خواهد نمود. وینگ چون، چون بسیار از نظر بدنی ضعیف بود و نمی‎توانست در مقابل او مقاومت کند و پدرش نیز در عین حال خیلی پیر شده بود. از آن روز به بعد پدر و دختر خیلی نگران آینده خود و سرنوشتشان شدند. در همین زمان NG Mui در معبد درنای سفید واقع در کوه Taileung زندگی می‎کرد و برای رفع مایحتاج خود، چندین بار در ماه به این دهکده کوچک می‎آمد. یک روز که استاد به شهر آمده بود و از Yim Lee (پدر وینگ چون) در حال خرید بود، از طرز نگاه‏های وینگ چون و پدرش تشخیص داد که آنها در مورد مطلبی نگران هستند. وقتی که از آنها سوأل کرد همه چیز را به او گفتند. NG Mui که خود سابقه طولانی در مبارزه با ظلم و بی‎عدالتی داشت، تصمیم گرفت به وینگ چون کمک کند. او نمی‎خواست خود مستقیماً وارد مبارزه شود زیرا از آن بیم داشت که هویت اصلی‎اش فاش شود و دیگر آنکه درگیر شدن و شکست دادن یک ولگرد خیابانی برای استادی مثل او، نه افتخار بود نه عادلانه. لذا او تصمیم گرفت مسأله را به صورت دیگری حل کند، آن هم اینکه با آموزش دادن هنر رزمی جدید خویش به وینگ چون، او را برای دفاع از خود آماده کند. هنرهای رزمی خیلی برای وینگ چون غریبه نبود به دلیل اینکه پدرش قبلاً رزمی‎کار بود. وینگ چون خودش هرگز در موقعیتی نبود که احتیاج به یاد گرفتن سیستم دفاع شخصی داشته باشد. ولی حالا تحت آموزش استاد NG Mui هدفی در نظر داشت. بنابراین به صورت خصوصی وینگ چون ظرف فقط یک سال استاد تمام متدهایی شد که استادش به او آموزش داده بود. NG Mui بعد از ختم دوره‎ی آموزش، در معبد درنای سفید، او را به پدرش تحویل داد. وینگ چون به تازگی از کوه Taileung برگشته بود که آن قلدر دهکده دوباره زورگویی خود را شروع کرد. این بار وینگ‏چون از او فرار نکرد و او را به مبارزه طلبید. آن قلدر بسیار خوشحال شد، چون مطمئن بود که او فاتح مبارزه خواهد بود و مشتاقانه منتظر بود که بالاخره این دختر زیبا را صاحب شود. ولی او خود را فریب می‎داد چون، وینگ چون او را به نحوی روی زمین پرتاب کرد که او عاجزانه روی زمین خوابیده و به او التماس می‎کرد و دیگر میلی نداشت که وینگ چون را اذیت کند. بعد از اینکه وینگ چون آن خلافکار را مغلوب کرد به آموزش سیستم رزمی خود، نزد استادش، ادامه داد. بعدها اسم این سبک به نام کونگ فوی وینگ چون شهرت یافت. اساتید بزرگ از زمان وینگ چون تا اوایل قرن بیستم (شش نسل)   Leung Bok Chao(همسر خانم وینگ چون). Leung Lan Kwai. Leung Yee Tei & Wong Wa Bo. Leung Jan. Leung Bik & Chan Wah Shun & Leung Chun & Others. NG Chun So & Others 14 Students. سبک وینگ چون استاد فقید Yip Man بزرگترین استاد کونگفوی زمان خودش در جهان بود. با داشتن خلقی غیر عادی و احساس احترامی که برای خودش قائل بود، توجهی به شهرت و ثروت نداشت و همین طور خصلت بی‏ادبی و تحقیر کننده بعضی از کونگ‏فو‏کاران را نیز نداشت. با ملاقات با او مجبور به هیچ تظاهری نمی‎شدید. او با افرادی که ملاقات می‎کرد به آنان احساس آرامش می‎داد. صمیمیت و گرمی و میهمان نوازی او به صورتهای مختلف مشخص بود. او مردی متشخص، با اصالت و آرام بود.  او در خانواده‎ای اصیل و محترم و ثروتمند متولد شده بود، خانواده او صاحب مزارع بزرگ و خانه‎های متعددی بودند. او به عنوان یک اشراف زاده زندگی مرفهی داشت تا آنجا که حتی اجازه نمی‎دادند برای برداشتن آب از روی زمین، خم شود. در سن 13 سالگی در کمال تعجب همگان، به ورزشهای رزمی علاقمند شد و داستان علاقمند شدنش به هنر رزمی وینگ چون از این قرار است: استاد Chan wah Shun که ذکرش در بالا گفته شد، شاگرد محبوب استاد بزرگ Leung Jan بود. او برای تعلیم و تربیت شاگردانش نیاز به جایی داشت، پدر "ییپ من" معبد خاندان Yip را برای تدریس به او اجاره داد. استاد حق‎التدریس زیادی (3 سکه نقره) در ماه از شاگردانش می‎گرفت و این باعث شده بود که درس او کم رونق باشد. ییپ مَن به خاطر جذابیت تکنیک‏هایی که نزد استاد دیده بود، به شدت به این سبک علاقمند شد، بنابراین یک روز با آوردن 3 سکه نقره برای استاد Wah او را شگفت زده کرد. با وجود علاقه کم استاد به تدریس به ییپ من، به خاطر  اعیان زادگی و نحیف و لاغر بودن او؛ سرانجام در مقابل اصرارهای ییپ مَن جوان، قانع شد. استاد در طول حیات خود 16 شاگرد بیشتر نداشت که یکی از آنها پسرش Chun Yu min بود. ییپ من جوانترین عضو و شاگرد مدرسه او بود. استاد پس از 3 سال آموزش به ییپ من در گذشت و ییپ مَن 16 ساله را ترک گفت. ییپ من جوان نیز برای تحصیل در کالج به هنگ کنگ سفر نمود. ییپ من در کالج همراه با دوستان چینی خود گروهی برای مبارزه و دعوا با اروپاییها تشکیل داده بود و آنان را به خاطر مهارتش در وینگ چون به راحتی شکست می‎داد. او خود در خاطراتش اشاره می‎کند که از این موضوع بسیار متکبر شده بود. تا اینکه روزی یکی از همکلاسی‏هایش برای او از دوست پدرش که در شرکت با پدرش همکار بود، تعریف نمود و گفت که او در هنرهای رزمی بسیار پیشرفته است و از او پرسید که آیا جرات مبارزه با او را دارد یا نه؟ ییپ من جوان که بسیار مغرور شده بود و از هیچ کس نمی‎ترسید روزی را معین نمود تا با هم‏شاگردی خود به ملاقات آن مرد برود. آن مرد حدوداً 50 ساله بود و در شرکت تجاری ابریشم کار می‎کرد. سرانجام روز قرار، بعد از ملاقات با آن مرد، قصد ملاقاتش با او را بیان کرد. مرد با لبخندی پذیرفت و از جوان پرسید که از استادت چیزی یاد گرفته‎ای یا نه؟ آیا فرم چام کیو را کار کرده‎ای؟ ییپ من جوان که از این سوالات خشمگین شده بود لباسهایش را برای مبارزه از تن درآورد و پیرمرد تاکید کرد که او را نخواهد زد و فقط از خود در مقابل حملات او دفاع خواهد نمود. این مبارزه انجام پذیرفت و ییپ من بارها توسط پیرمرد به زمین کوبیده شد. این اولین باری بود که ییپ من از کسی شکست می‎خورد. او بعدها فهمید که آن پیرمرد شاگرد استاد استادش (در واقع هم‏شاگردی استاد سابقش) بوده است. به این صورت بود که ییپ من شاگرد پیرمرد (Leung Bic فرزند استاد Leung Jan) شد و سالها نزد او به آموختن وینگ چون پرداخت. او در سن 24 سالگی استادش را به قصد شهر خود ترک گفت. در آن زمان او خود دیگر در این سبک استاد شده بود. او در شهر خود Futshan در سال 1949 میلادی به شغل مربیگری روی آورد و مربی کانون کارگران شهر شد. پس از آن سالها به نیروهای پلیس درس داد. او قبل از بازنشستگی برای ترویج بیشتر سبک خود "کانون وینگ چون هنگ کنگ" را تأسیس کرد. او در این سال‏ها شاگردان زیادی را تربیت کرد که یکی از معروفترین آنها بروس لی نام داشت?